Sebelum pilihan raya 1987, Abdul Rahman mendaftarkan sebuah parti baru yang dinamakan Persatuan Rakyat Malaysia Sarawak (PERMAS). Ia menerima bekas anggota PBB dan ahli-ahli lain yang telah berpaling dari Barisan Nasional (BN) Sarawak. PERMAS dan PBDS bertanding sebanyak 42 daripada 48 kerusi Dewan Undangan Negeri dengan masing-masing bertanding dalam 21 kerusi. Kumpulan Maju menyampaikan manifesto yang dinamakan "Kerajaan untuk Rakyat" yang mengandungi empat perkara utama: menamatkan kerajaan Sarawak sekarang, menegakkan kedaulatan undang-undang dan melindungi hak Sarawak, memulihkan demokrasi, dan memastikan kuasa menteri akan dilaksanakan mengikut undang-undang. Kumpulan Maju menamakan Noor Tahir sebagai ketua menteri baru Sarawak sekiranya kumpulan itu berkuasa dalam pilihan raya negeri. Walau bagaimanapun, Abdul Rahman secara luas dipercayai sebagai ketua menteri yang akan datang jika kumpulan Maju berjaya membentuk kerajaan baru. Semasa pilihan raya, PERMAS menyerang gaya kepimpinan Taib dan amalannya dalam politik wang. Sementara itu, PBDS menggunakan nasionalisme Dayak untuk menarik undi. Abdul Rahman juga mendedahkan senarai syarikat balak yang dikaitkan dengan Taib di akhbar tempatan yang dimiliki oleh penyokong Rahman.[8] Rahman juga menjalankan kisah sembilan siri bernama "Abdul Taib: The Inside Story" dan mendedahkan Taib sikap tidak menghormati terhadapnya.[1]

BN Sarawak yang dipimpin Taib memutuskan untuk bertanding di semua kerusi dalam pilihan raya negeri. Mereka juga mengeluarkan manifesto yang dinamakan "Kestabilan Terus Melalui Politik Pembangunan". Manifesto ini menjanjikan kerajaan yang terus berusaha untuk kestabilan dan pembangunan di negara, keamanan dan keharmonian antara rakyat, dan untuk menegakkan kebebasan beribadat dan amalan kebudayaan. Dalam pilihan raya, BN BN terutamanya berkempen janji-janji pembangunan untuk para pengundi. Mereka juga menyifatkan Abdul Rahman sebagai "kekuatan kayu gila, anti-Cina, dan mengamalkan politik kayu". BN Sarawak juga mendedahkan senarai konsesi kayu yang dianugerahkan kepada Rahman dan penyokongnya semasa pemerintahan Rahman sebagai ketua menteri.[9][10] BN Sarawak mengeluarkan sekurang-kurangnya 48 projek bernilai RM 190.22 juta. Kebanyakan projek yang dijanjikan oleh BN Sarawak dianggap projek kecil seperti pembinaan dewan masyarakat, warna bas, dan jalan kampung. Sejumlah RM 4.21 juta geran kewangan diberikan kepada 14 pertubuhan sosial di Sarawak. Tidak dapat bersaing dengan gaya BN "Politik Pembangunan", kumpulan Maju dikalahkan dalam pilihan raya. Taib terus merangkul strategi ini sepanjang masa sebagai ketua menteri selepas dia menyaksikan kekalahan kumpulan Maju semasa pilihan raya ini.[1]

Selepas pilihan raya, Sarawak BN memenangi 28 daripada 48 kerusi dalam dewan undangan negeri. Bagaimanapun, populariti BN Sarawak telah menurun daripada 59.17% pada tahun 1983 kepada 55.24% pada pilihan raya sekarang.[11] Taib Mahmud telah memenangi selesa dengan Wan Yusof (PERMAS) di kerusi Sebandi. SNAP adalah mangsa terbesar dalam pilihan raya. Ia hanya memenangi 2 daripada 11 kerusi yang dipertandingkan. James Wong (SNAP) mengekalkan kerusi Limbangnya dengan majoriti 454 undi. Sementara itu, kumpulan Maju memenangi 20 kerusi (15 kerusi oleh PBDS dan 5 kerusi oleh PERMAS). Abdul Rahman (PERMAS) mudah dikalahkan oleh Wahab Dolah (PBB) di kerusi Matu-Daro dengan majoriti 1,625 undi. Daniel Tajem dikalahkan di kerusi Lingga dengan majoriti 59 undi.[7] Semasa pilihan raya ini, kerajaan persekutuan Malaysia tidak mengganggu pertandingan antara Taib dan Rahman dan membenarkan krisis itu diselesaikan menerusi kotak undi.[1]